_____________________________________________________________________________________________________________________________________ Reisverslag Fietsreis Thailand 2002
HET LAND Thailand
heeft een oppervlakte van 513.115 km². Het is een koninkrijk, waar de liefde voor het koningshuis groot is en een belangrijk element in de samenleving. De bevolking bestaat hoofdzakelijk uit Thai, waarvan verschillende subgroepen bestaan, met elk hun eigen culturele identiteit, taal of dialect. De belangrijkste subgroepen zijn de Lao's in het noordoosten, de Thai van centraal Thailand (vroeger Siamezen genoemd), de Khon Muang van het noorden en de Thai van het zuiden. De belangrijkste niet-Thaise minderheden zijn de Chinezen, de Khmers en de Maleiers. Het grootste deel van de Thaise bevolking is boeddhist, met een kleine minderheid moslims in het zuiden.
DE
VOORBEREIDING
Na heel wat Europese landen
met de fiets te hebben doorkruist, kwam de behoefte om het eens wat verder te
zoeken. Buiten Europa gaat mijn
persoonlijke interesse vooral uit naar Azië, Zuid-Amerika en Afrika. Zijn daar wel landen waar reizen per fiets
haalbaar is ? Neen, voor een
beginnend fietsreiziger. Is een
fietsreis wel een goede manier om zo’n gebied te verkennen ? Ja, voor iemand met reiservaring en interesse in wat er naast ons eigen
eenzijdig leefwereldje nog bestaat. De
keuze is heel groot en wordt zelfs nog groter na iedere reis. Alleen is er wat meer durf en organisatie nodig om dat helemaal alleen
aan te pakken. Mijn eerste keuze viel op Thailand, maar dan wel het Centrale deel, dat heel wat minder toeristisch is dan het Zuiden en gemakkelijk te bereiken vanuit Bangkok. Hier leeft de Thai nog op Thaise wijze. Er zijn enkele historisch belangrijke steden zoals de vorige hoofdstad Ayutthaya en de huidige hoofdstad Bangkok. Verder heb ik twee prachtige natuurparken langs mijn traject : Khao Yai in het oosten en het volledig gebied rond de 'River Kwai', dicht bij de grens met Myanmar (Birma). Dan zijn er ook nog enkele klassiekers zoals de drijvende markten en de olifantenrit door de jungle. Een
diepgaande voorbereiding is onmisbaar en tevens ook heel interessant omwille van
het grote cultuurverschil. Een
basiskennis van het Boeddhisme is niet alleen nodig om dichter bij de Thaise
bevolking te komen, maar geeft bovendien een extra dimensie aan je eigen leven. Het droge seizoen in Zuid-Azië loopt van november tot maart.
Ik heb daarom gekozen de reis in februari te doen, de beste periode om te
fietsen wat betreft temperaturen in dat deel van Thailand.
REISSCHEMA
REISVERSLAG Bij
de aankomst in Thailand is het even aanpassen, de temperatuur, het Thaise
schrift, de voeding, …, maar door de gastvrijheid van de bevolking gaat dit
verrassend vlug. Ook de jaartelling
maakt hier flinke bokkensprongen. Thuis
vertrok ik in het jaar 2002 (Christelijke jaartelling) en ben in Thailand
aangekomen in het jaar 2545 (Boeddhistische jaartelling). Op 12 februari heb ik het Chinese nieuwjaar 4699 meegevierd.
Volgens
de boeken zijn Thai altijd vriendelijk en steeds met de glimlach, in het echt
zijn ze dit nog veel meer. Wat een
verschil, bij ons is ‘business’ belangrijker dan ‘way of life’, daar is
het net omgekeerd ; of hoe dom geleerde mensen kunnen worden. De
wegen zijn er in zeer goede staat, ook de niet verharde, en zelfs langs de
drukste weg is een aparte strook voorzien voor de fiets, de samlo, de brommer of
de tuc-tuc. Ik fiets het liefst
langs de kleine wegen tussen de verschillende dorpen, je fietst er door telkens
een ander decor en tussen de plaatselijke bevolking. De
ene dag kan ik de volledige cyclus van de rijstteelt volgen, van planten tot
oogsten (er is namelijk geen vast seizoen, men oogst bijna het hele jaar door).
De volgende dag rijd ik tussen het suikerriet, waar de oogst volop aan
gang is. Ik mag er even meehelpen
rietstokken oogsten, toch nog hoofdzakelijk handwerk. Een dag later is het fietsen tussen de bananen en kokosplantages. Waar
je ook komt, overal zijn er prachtige vlinders en kleurrijke vogels te zien.
Dit is één van de voordelen bij het fietsen, je komt er heel dicht bij ;
hoe dikwijls stop ik niet om een lotusbloem, een waterlelie, een vogel (o.a. de
Hornbill) of een vlinder te bewonderen. Ik
kom langs dorpjes waar nog geen buitenlandse toeristen waren (wel Thaise) en was
bij een gezin dat voor het eerst in hun leven een blanke zag. Andere toeristen zie ik enkel in de steden, ertussen op het platteland
zijn alleen maar Thai. De
taal is hier wel iets moeilijker, maar met Engels lukt het toch, vooral bij de
jongeren. Het valt op dat ze echt
Engels willen leren, ze roepen om te stoppen en willen dan vooral hun Engels
spreken. Hier
te fietsen is onvoorstelbaar, ik word er aangemoedigd net alsof ik op kop van de
koers rijd. Volwassenen zwaaien en
roepen (meestal onverstaanbare toejuichingen), de kinderen fietsen een eindje
mee en willen alles weten. Na
de eerste keer wist ik het nog niet, na de tweede keer had ik nog twijfels, maar
na de derde keer dat ik een maaltijd bestelde wist ik het zeker, de Thaise
keuken is één van de beste ter wereld. Ik
heb de indruk dat de Thai vooral leven om te eten. De straat, de kraampjes, de markt staan hier centraal, de Thai eet weinig
thuis. Vanaf 6 uur gaan de eerste
kraampjes open voor het ontbijt (op basis van rijst of noedels), de vroege
kraampjes zijn er van 10 tot 16 uur, de late kraampjes van 16 tot 22 uur. Dit zowel in de grote steden als in de kleinste dorpjes, en zelfs gewoon
langs de straat. Op
de buiten heeft men geen vaste tijden om te eten, maar haalt men meerdere malen
per dag een klein gerecht. En dan
eet men tussendoor nog wat fruit of gebakken banaan, de keuze is enorm groot. Dan
zie je ook dat sommige toeristen hier niet op hun plaats zijn, zoals het
‘sjiek’ koppel dat een menu bestelde. Het
is een Thaise gewoonte om alle gerechten samen op tafel te brengen. Dit was hier duidelijk een probleem, ze moesten alles wat
geen soep was terug wegdoen, niet alles tegelijk was de opmerking. Die hadden beter in het zuidelijk deel van Thailand gezeten, waar de
‘toeristenindustrie’ volop draait, ten behoeve van de onaangepasten. Trouwens
industrie is er ook, vooral bij de grote steden, met als uitschieter de
hoofdstad (met 10 miljoen inwoners). Toch
is het ambachtelijke nog heel belangrijk, zoals voorbeeld de bloementeelt.
Enkele tientallen kilometer buiten Bangkok fietste ik uren tussen de
orchideeënvelden. In het gebied
dichter bij de kust zijn vis, garnaal en scampi de hoofdbezigheid. Bijna een hele dag was ik er tussen de visvelden (door de boeren
aangelegd) en kon er van heel dichtbij de kweek en verwerking van garnalen
volgen. Ook
zijn er steden die in de reisgidsen als ‘voor toeristen niet interessant’
beschreven worden. Houden zo, het
is juist dat hier geen toeristische trekpleisters zijn, maar één van de
hoogtepunten van mijn reis was dat ik hier, net zoals op de buiten, opgenomen
werd in het dagelijkse leven en een stuk Thai tussen de Thai kon zijn. Zelfs het Chinese nieuwjaar, vol tradities (zoals de kip die opgediend
wordt met kop en poten erbij, als symbool voor begin en einde van het jaar), kon
ik op een familiefeest bij Chinezen thuis meemaken. Hier werd me duidelijk dat ook China enorm veel te bieden heeft, zodat ik
dit land nog beter wil leren kennen. Voor
het einde van de reis had ik, na heel wat twijfels, enkele dagen in Bangkok
gepland. Dit is een echte meevaller
geworden, druk, maar veel minder druk dan verwacht, en vooral heel proper voor
een miljoenenstad waar de levensstandaard toch heel wat lager ligt dan bij ons. Daar
zijn dan ook enkele toeristische hoogtepunten die men niet mag missen. Zoals het ‘Grand Palace’, het koninklijk paleis, een domein met
bouwwerken van eind 18e eeuw tot nu, in heel wat verschillende
stijlen, maar allemaal vol pracht en praal. ‘Wat
Pho’ en ‘Wat Arun’, tempels met chedi’s tot 86 m hoog en Boeddha’s tot
46 m lang, bekleed met geglazuurd Chinees aardewerk en bladgoud. Heel
belangrijk voor de Thai is het ‘kick-boxing’, met veel show en aangepaste
muziek. Maar ikzelf vond de ‘Thai
classic dance’ nog mooier, een perfecte samenhang tussen muziek en beweging.
De ‘Lopburi Artschool’ is een druk bezochte instelling waar al deze
klassieke Thaise kunsten aangeleerd worden. Ik heb er even de sfeer kunnen proeven in de klas ‘classic music’,
Thaise klassieke muziek die enkel met oude instrumenten uitgevoerd wordt. Deze
reis was voor mij opnieuw een bekroning van een grondige en boeiende
voorbereiding, maar is tenslotte slechts een schakel in het verkennen van de
wereld.
CHINEES NIEUWJAAR BIJ FAMILIE THUIS SLAATJE ETEN SAMEN MET DE KINDEREN
Een fietsvakantie ... waarom per fiets op reis ?
de meest complete manier van reizen Beste reisperiode per land ... het weer en klimaat HET
WEER EN KLIMAAT PER LAND Home Page << www.guidodevliegher.be >> Startpagina |