CHINA ... met de fiets op de trein ...

Eén van mijn plannen was om ook de stad Datong en omgeving te bezoeken met onder andere de hangende kloosters en de Yungang Caves.  Hiervoor had ik een tweede verplaatsing per trein voorzien, van Xi'an naar Datong.  Mijn fiets moest hier met een aparte goederentrein verstuurd worden, en daardoor zou ik nogal lang moeten wachten alvorens ik die in Datong kon afhalen.  Ik heb hierdoor dan mijn reisschema grondig gewijzigd: Datong en omgeving doe ik dan wel zonder fiets, dit deel heb ik hierdoor ook wat ingekort.  Met het openbaar vervoer en een georganiseerde dagtocht zal ik toch ook alle voorziene monumenten en bezienswaardigheden kunnen zien zoals gepland. 

Als ik er niet fiets, heb ik die daar ook niet nodig, en kan ik mijn fiets maar beter direct naar mijn volgende bestemming Chengde sturen.  Ikzelf zou eerst per trein van Xi'an naar Datong gaan en een paar dagen later ook naar Chengde.
Bij mijn eerste verplaatsing per trein van Beijing naar Luoyang ging alles heel vlot, een jonge Chinees die Engels sprak heeft me begeleid en alles haarfijn uitgelegd aan het personeel in het goederenstation om mijn fiets op dezelfde trein te steken als deze waar ik mee ging.  Bij het afhalen van de fiets in Luoyang was hij er ook weer bij en hierdoor liep alles veel vlotter dan verwacht.

Maar dit hier was niet simpel, om het aan de Chinezen in het goederenstation uit de leggen heb ik handen en voeten moeten gebruiken, en met een tekeningetje erbij is het me dan toch gelukt.  Hopende dat ze alles wel goed begrepen hadden en ik daar werkelijk mijn fiets binnen een paar dagen in Chengde terugvind.
Het grootste probleem was het afhalen van mijn fiets in Chengde, ik moest een naam opgeven van de persoon die dit daar zou doen.  Simpel dacht je, ik gaf mijn eigen naam door.  Maar dat was volgens hen toch niet mogelijk, want ikzelf ging naar Datong en kon toch niet tegelijk in Chengde zijn.  Van een fiets stockeren hadden ze nog nooit gehoord, maar nadat ze de verantwoordelijke van het goederenstation in Chengde opgebeld hadden was het blijkbaar toch mogelijk om mijn fiets daar enkele dagen in bewaring te geven.  Het zou wel wat geld kosten, wisten ze, maar hoeveel konden ze me niet zeggen, dat zou ik pas in Chengde te weten komen.

Toen mijn fiets veilig tussen de andere goederen stond, met overal de nodige klevers en formulieren eraan vastgemaakt, met nog een extra document voor het later afhalen, had ik nog net de tijd voor mijn avondmaal in het restaurant van het station.
Hier was het gemakkelijk om te kiezen, alles stond in een grote toog uitgestald, zowel koude als warme gerechten.  Ik heb eens rondgekeken wat de Chinezen zelf zoal namen, en heb het dan ook maar geriskeerd.  De groenten waren mij totaal onbekend, maar vielen wel in de smaak.  Het vlees kende ik wel, maar dat had ik nog nooit gegeten: hond, een speciale, zoete smaak, maar ik vond het toch wel lekker.  

Drie dagen later, bij mijn aankomst in het station van Chengde was het wel even zoeken om het goederenstation te vinden.  Maar toen ik daar ergens langs een achterpoortje binnengeraakt was, mocht ik mee gaan zoeken waar mijn fiets ergens stond, en het duurde niet lang voor ik deze terug in handen kreeg.
En nu nog de rekening alvorens ik kon vertrekken: ze gaven me de eerste dag gratis, dan was het verder 1 Yuan per dag, wat me dan omgerekend het totaal van 0,20 Euro koste om mijn fiets drie dagen te bewaren.   Prima service dus voor deze ongewone dingen voor Chinezen. 

De Vliegher Guido

Een verrassende ervaring ... een blijvende herinnering.

Mijn fiets vertrekt ...