RUSLAND
... middagmaal in het "Berkenbosrestaurant" ...
Kilometers
lang fietsen door een berkenbos is in Rusland geen uitzondering.
Je ziet slechts af en toe een paar mensen die net uit het bos komen met
zakken vol vers geplukte paddestoelen, bosbessen of wilde
frambozen. Ze proberen dan hun waar te verkopen aan een klein
kraampje langs de kant van de weg.
Aan
een kruispunt van twee wegen dwars door het bos, stond nog zo'n
kraampje, maar hier geen bosvruchten te koop. Het was een tafel
vol gerookte vissen in alle formaten van small tot extra large.
Ik was gisteren en vandaag al enkele gelijkaardige stalletjes
voorbijgefietst, maar nu het dicht bij twaalven was, en ik in kilometers
ver geen winkeltje verwachtte, kon ik het niet laten om eens te stoppen
en er een visje te kopen. De vissen kwamen allemaal uit de rivier
of het meer hier dichtbij, door de plaatselijke mensen gevangen en
gerookt. 120 Roebel voor een prachtstuk van 1 kilo (kop, staart,
vel en graten inbegrepen natuurlijk).
Nu nog een mooi plekje vinden om te eten, want ik had een fles water en
deze vis, dus mijn middagmaal was rond. Het duurde niet lang
tot ik in het bos een omgevallen boom zag liggen, zo'n 10 meter van de
rand van het bos.
Wat
een zalige plek, een boomstam als zitbank midden in de natuur, ik noem
het mijn "Berkenbosrestaurant". Met aan de voet van de
boomstam nog een plasje water om mijn handen te wassen, zelfs in een
restaurant heb je niet altijd die luxe.
Ik
hou wel van een uitgebreid menu, maar deze ervaring evenaart het
genoegen van welke maaltijd dan ook. De vis was zowat perfect,
zeer mals en sappig, en helemaal niet zout. Ik heb er de stukjes
vis van kop tot staart met mijn vingers van tussen de graten gehaald en
opgepeuzeld, met af en toe een slok water erbij. Je moet het zelf
meemaken om te begrijpen, maar zoiets herhalen in dezelfde sfeer is
onmogelijk.
De
Vliegher Guido
Een
verrassende ervaring ... een blijvende herinnering.
Uren
fietsen door het berkenbos ...
...
en
waar eet ik dan mijn middagmaal.